Scheuermann Hastalığı

Scheuermann Hastalığı

Scheuermann hastalığı, çocukluk çağının kendi kendini sınırlayan bir iskelet bozukluğudur. Scheuermann hastalığı, omurların sagittal düzleme göre düzensiz büyüdüğü bir durumu tanımlar ; yani, arka açı genellikle önden daha büyüktür . Bu düzensiz büyüme, omurların belirgin “kama” şekline yol açarak kifoza neden olur . Adını Danimarkalı cerrah Holger Scheuermann’dan almıştır .

Diğer isimler : Scheuermann kifozu, Calvé hastalığı, omurganın idiyopatik jüvenil kifozu

T omurgasının lateral röntgeninde Scheuermann hastalığı

Çok aşırı bir Scheuermann hastalığı vakası olan 22 yaşındaki bir erkeğin ameliyat öncesi görüntüsü

Belirti Ve Bulgular

Scheuermann hastalığı , omurganın juvenil osteokondrozunun bir formu olarak kabul edilir . Çoğunlukla gençlerde bulunur ve postural kifozdan önemli ölçüde daha kötü bir deformite sunar. Scheuermann kifozu olan hastalar bilinçli olarak duruşlarını düzeltemezler. Göğüs omurlarında bulunan eğrilerinin tepe noktası oldukça serttir. ^[ alıntı gerekli ^]

Scheuermann hastalığı, şiddetli ve sakatlayıcı olabilen alt ve orta seviye sırt ve boyun ağrısına neden olmasıyla ünlüdür. Hasta, fiziksel aktivite ve ayakta durma veya oturma dönemleri ile şiddetlenen eğrinin tepesinde ağrı hissedebilir; aktivite seviyeleri engellilikleri tarafından sınırlandığından, bunun yaşamları üzerinde önemli ölçüde zararlı bir etkisi olabilir. Deformitenin derecesine bağlı olarak hasta, çocuksa akranları arasında kendini yalnız veya huzursuz hissedebilir. 

Scheuermann hastalığına bağlı ağrıya ek olarak, bu hastalıktan muzdarip birçok kişide vertebral yükseklik kaybı vardır ve eğrinin tepe noktasının nerede olduğuna bağlı olarak görsel bir ‘kambur’ veya ‘geri dönme’ olabilir. Alt göğüs bölgesindeki eğriliklerin daha fazla ağrıya neden olduğu, üst bölgedeki eğriliklerin ise görsel olarak daha fazla şekil bozukluğu gösterdiği bildirilmiştir. Bununla birlikte, hastaları durumları için yardım aramaya sevk eden tipik olarak ağrı veya kozmetik nedenlerdir. Çalışmalarda, kifoz torasik omurga için lomber omurgadan daha iyi karakterize edilmiştir. 

Yedinci ve onuncu torasik omurlar en sık etkilenir. Sırt ağrısı ve omurga eğriliğine neden olur. Çok ciddi vakalarda iç sorunlara ve omurilik hasarına neden olabilir, ancak bu vakalar son derece nadirdir. Sırtın eğriliği yüksekliği azaltır, böylece iç organlara baskı uygulayarak onları doğal yaşlanma sürecinden daha hızlı yıpratır; Bu durumda cerrahi prosedürler neredeyse her zaman tavsiye edilir. 

Ağrı: Scheuermann hastalarında kontrollere göre günlük yaşam aktiviteleri sırasında sırt ağrısı ve sakatlık riski daha yüksekti. Ancak Scheuermann hastalarında torasik kifozun derecesi sırt ağrısı, yaşam kalitesi veya genel sağlıkla ilişkili değildi. 

ilişkili koşullar

Scheuermann hastalığı olan birçok kişinin lomber omurgasında sıklıkla aşırı bir lordotik eğri vardır; bu, vücudun yukarıdaki kifotik eğriyi telafi etmenin doğal yoludur. Scheuermann hastalığı olan birçok kişinin akciğer kapasiteleri çok yüksektir ve erkeklerin genellikle geniş, varil göğüsleri vardır . Çoğu insan zorunlu hayati kapasite (FVC) puanlarını ortalamanın üzerinde tutmuştur. Bunun, vücudun solunum derinliği kaybını telafi etmenin doğal yolu olduğu öne sürülmüştür. 

Genellikle hastalarda sıkı diz arkası kirişleri vardır, bu da yine vücudun aşırı omurga eğriliğini telafi etmesiyle ilgilidir, ancak bu da tartışılmaktadır (örneğin, bazıları bağın sıkılığının büyüme anormalliğinin ilk nedeni olduğunu öne sürer). Yaygın lordoza ek olarak, Scheuermann Hastalığı olan hastaların %20-30’unda skolyoz olduğu öne sürülmüştür , ancak çoğu vaka ihmal edilebilir düzeydedir. Ancak daha ciddi vakalarda, kombinasyon kifoskolyoz olarak bilinen ayrı bir durum olarak sınıflandırılır . 

Scheurmann hastalığı olan hastalar, ortalamanın altında kemik yoğunluğuna sahip olma eğilimindedir . Bu nedenle, osteopeni ve osteoporoz için istatistiksel olarak daha uzun vadeli risk altındadırlar , bunun nedeni bilinmemektedir. 

Nedenler

Nedeni şu anda bilinmiyor ve durum çok faktörlü gibi görünüyor. [9] Birkaç aday gen ( Marfan ile ilişkilendirilen FBN1 gibi ) önerilmiş ve hariç tutulmuştur. 

Teşhis

Scheuermann hastalığı olan 20 yaşında bir erkek, çeşitli kifotik/lordotik derece ölçümleri ve bunların tümler açılarını gösteriyor . Göğüs kafesinin alt kısmındaki dört omurun kendine özgü ‘kama’ şekline dikkat edin. Diğer omur gövdeleri bunun dışında normaldir. Bu hasta için ölçülen kifoz ~70°’dir.

T omurgasının lateral BT’sinde Scheuermann hastalığı

Teşhis tipik olarak tıbbi görüntüleme ile yapılır. Kifozun derecesi Cobb açısı ve sagittal denge ile ölçülebilir . 

Tedavi

Tutucu

Scheuermann hastalığı, büyüme tamamlandıktan sonra kendi kendini sınırlar, yani genellikle seyrini sürdürür ve hiçbir zaman daha fazla komplikasyon göstermez. Bununla birlikte, tipik olarak, hasta tamamen büyüdüğünde, kemikler deformiteyi koruyacaktır. Bu nedenle, omurganın büyümesi devam ederken kifozu düzeltmeyi ve özellikle daha da kötüleşmesini önlemeyi amaçlayan birçok tedavi yöntemi ve seçeneği mevcuttur. 

Scheuermann hastalığına neyin sebep olduğuna dair bir açıklama bulunmamakla birlikte, onu tedavi etmenin yolları vardır. Daha az aşırı vakalar için, manuel tıp , fizik tedavi ve/veya sırt destekleri, kifozu şiddetli hale gelmeden tersine çevirmeye veya durdurmaya yardımcı olabilir. Hastalık genellikle iyi huylu olduğundan ve sırt cerrahisi birçok risk içerdiğinden, cerrahi genellikle hastalar için son çare olarak kabul edilir. Şiddetli veya aşırı vakalarda, hastalığın kötüleşmesini veya vücuda zarar vermesini önlemek için hastalar kapsamlı bir cerrahi prosedürle tedavi edilebilir. 

Türkiye’de Scheuermann hastalığı hem de lomber kifoz için standart bir tedavi , skolyoz ve ilgili spinal deformiteler için özel bir fizik tedavi sistemi olan Schroth yöntemidir. Yöntemin yatarak tedavi programı sırasında ağrıyı azalttığı ve kifotik açıyı önemli ölçüde azalttığı gösterilmiştir. 

Progresyonun önlenmesine yardımcı olmak ve bazı durumlarda hiperkifoz Cobb açısını azaltmak için destek kullanılabilir. Uluslararası literatürde Scheuermann hiperkifozunun konservatif tedavisi genellikle etkili bir tedavi yaklaşımı olarak kabul edilmektedir. Fizyoterapi ve korse, bu durum için ilk basamak tedavilerdir. 

Scheuermann tedavisinde Scolibrace (kyphobrace) ve Kyphologic korse sistemleri gibi braketlerin etkili olduğu gösterilmiştir 

Ameliyat

Scheuermann hastalığı olan 22 yaşındaki bir erkeğin ameliyat sonrası röntgeni. Aşırı eğriliği düzeltmek için 13 seviyeli bir spinal füzyondan sonra, kişi artık minimum esneklik kaybıyla normal derecede bir kifoz sergiliyor.

Scheuermann hastalığı, neredeyse tamamı spinal füzyon ve çubuklar, pedikül vidaları gibi donanım enstrümantasyonu içeren cerrahi prosedürlerle başarılı bir şekilde düzeltilebilir. ağrıyı azaltmayı amaçlar, kozmetik kusuru değil. Her zaman olduğu gibi, herhangi bir cerrahi prosedür risksiz olmadığı için, konservatif tedavi başarısız olduğunda veya hastanın sağlığı yakın bir tehlike altında olduğunda, cerrahi müdahale son çare olarak kullanılmalıdır. Bununla birlikte, komplikasyon şansı nispeten düşüktür ve ameliyatlar genellikle başarılıdır. 

Kifozu düzeltmek için iki temel cerrahi teknik vardır: sadece posterior füzyon ve anterior/posterior füzyon. Hangi cerrahi yaklaşımın optimal olduğu konusunda tartışmalar sürerken, 2018’den beri yayınlanan birkaç çalışma, tedavi eğilimlerinin yalnızca posterior füzyonu desteklediğini öne sürüyor. 

Klasik cerrahi prosedür, iki titanyumun girilmesini gerektirir. omurganın her iki yanında arkaya doğru her biri yaklaşık 1,5 fit (0,46 m) uzunluğunda (kifozun boyutuna bağlı olarak) çubuklar. Çubukları omurganın her iki tarafına sabitlemek için kemik boyunca sekiz titanyum vida ve donanım delinir. Omurganın içe bakan tarafında, (çok kısa olabilen ve omurgayı anormal şekline sokan) bağlar cerrahi olarak kesilmeli veya serbest bırakılmalıdır, bu sadece kifozun nedeninin bir kısmını durdurmakla kalmaz, aynı zamanda titanyum çubukların omurgayı daha doğal bir konuma çekmek için. Sorunlu omurlar (kama omurlar) arasındaki hasarlı diskler normal olarak çıkarılır ve kalçadan veya omurun diğer kısımlarından alınan kemik aşılamasıyla değiştirilir; bunlar iyileştiğinde veya “kaynaştığında” katılaşacaktır. Titanyum enstrümantasyon, iyileşme sırasında her şeyi yerinde tutar. Hasta en az bir hafta ve muhtemelen daha uzun süre hastanede kalmayı bekleyebilir. Omurganın uygun şekilde iyileşmesini sağlamak için birkaç ay daha korse takmaları gerekebilir. Titanyum enstrümantasyon vücutta kalıcı olarak kalabilir veya yıllar sonra çıkarılabilir. Bu tür bir ameliyat geçiren hastaların ağrı ve hareketliliği yönetmek için fizik tedaviye ihtiyacı olabilir. İyileşme süresi uzayabilir: tipik olarak hastaların 2,3-4,5 kg’ın üzerinde herhangi bir şeyi 6 aydan 1 yıla kadar kaldırmasına izin verilmez ve çoğu en az altı aydır işsizdir. Bununla birlikte, füzyon katılaştıktan sonra, çoğu hasta 1-2 yıl içinde normal yaşam tarzlarına dönebilir. Titanyum enstrümantasyon vücutta kalıcı olarak kalabilir veya yıllar sonra çıkarılabilir. Bu tür bir ameliyat geçiren hastaların ağrı ve hareketliliği yönetmek için fizik tedaviye ihtiyacı olabilir. İyileşme süresi uzayabilir: tipik olarak hastaların 2,3-4,5 kg’ın üzerinde herhangi bir şeyi 6 aydan 1 yıla kadar kaldırmasına izin verilmez ve çoğu en az altı aydır işsizdir. Bununla birlikte, füzyon katılaştıktan sonra, çoğu hasta 1-2 yıl içinde normal yaşam tarzlarına dönebilir. Titanyum enstrümantasyon vücutta kalıcı olarak kalabilir veya yıllar sonra çıkarılabilir. Bu tür bir ameliyat geçiren hastaların ağrı ve hareketliliği yönetmek için fizik tedaviye ihtiyacı olabilir. İyileşme süresi uzayabilir: tipik olarak hastaların 2,3-4,5 kg’ın üzerinde herhangi bir şeyi 6 aydan 1 yıla kadar kaldırmasına izin verilmez ve çoğu en az altı aydır işsizdir. Bununla birlikte, füzyon katılaştıktan sonra, çoğu hasta 1-2 yıl içinde normal yaşam tarzlarına dönebilir.

Prognoz

Kifoz ve skolyoz için spinal füzyon son derece invaziv bir cerrahidir. Komplikasyon riskinin yaklaşık %10 olduğu tahmin edilmektedir. Olası komplikasyonlar, yumuşak doku iltihabı veya derin iltihaplanma süreçleri, solunum bozuklukları, kanama ve sinir yaralanmaları veya enfeksiyon olabilir. Ameliyattan beş yıl sonra bile yaklaşık %5’i yeniden ameliyat gerektirir ve uzun vadeli sorunlar belirsizliğini koruyor. Spinal deformitenin bazı semptomlarının cerrahi müdahale ile değiştirilemeyeceği dikkate alındığında, cerrahi kozmetik bir endikasyon olmaya devam etmektedir ancak cerrahinin kozmetik etkileri mutlaka stabil değildir.